Op oudere ansichtkaarten / foto’s van het Wilhelminapark, prijkt vóór het gemeentehuis een hoge paal op een sierlijke voet. Deze stond er niet bij de bouw en is in de jaren ’30 weer verdwenen (één van de afbeeldingen toont de paal bij met op de achtergrond Wilhelminapark 36, welke in 1930 is gebouwd). In de regio werden rond 1931-32 meerdere meldingen gevonden in de krant waarin de telefoonpalen werden vervangen door een ondergrondse oplossing, dus houden we voor het gemak aan dat rond 1931 de paal is verdwenen.
Onderzoek leert dat dit een telefoonpaal was. In de Leidsche Courant van 1910 wordt de ‘aanvraag plaatsing telephoonpaal Wilhelminapark‘ benoemd. Het vermoeden dat dit om deze paal gaat (welke er op het eerste gezicht te luxe uitziet voor een telefoonpaal) wordt bevestigd door de Unit Monumenten en Archeologie van Leiden. In hun historische analyse van het Leidsche straatbeeld wordt op pagina 14 en 154 namelijk een identieke, gietijzeren telefoonpaal op het Noordeinde. De paal en ook de kast eronder worden in het Wilhelminapark aangelegd door de firma Ribbink, Van Bork & Co te Amsterdam.
Hoewel in Leiden namelijk in 1904 al met de ondergrondse aanleg van het telefoonnet werd begonnen, verscheen er ook een alternatief voor de houten palen in de straten. Deze ijzeren opstijgpunten ogen veel sierlijker en minder storend dan de houten exemplaren. De voet hiervan is voorzien van een kast met deur.
